مثل خاك سبز!
اساساً دين چيزي جز تسليم نيست.
دين در نزد خداوند يعني تسليم بودن.
تسليم اولين تعليم و درس نماز است.
اينكه در ابتداي نماز دستها را بالا ميبريم يعني: خدايا! تسليم توايم، اسير توايم، گوش به فرمان توايم.
«حكم آنچه تو فرمايي»
و فرمان خدا همان است كه در قرآن كريم آمده است.
پس كسي كه دستها را بالا ميبرد، بايد پس از نماز، قرآن را باز كند و بخواند و طبق آن رفتار و زندگي كند.
سرّ اينكه ميگويند بعد از نماز قرآن بخوان! به خاطر اين است كه در ابتداي نماز دستها را بالا بردهاي و گفتهاي: خدايا! تسليم توام. پس بايد بعد از نماز قرآن را باز كني تا آنچه او گفته است بشنوي و به كار ببندي.
پس اگر قرآن را باز كردي و خواندي كه قولا له قولاً لَيِّناً، ديگر بايد از آن پس با زن و بچه خود با دوست و رفيق خود حتي با دشمنان نادان خود به نرمي سخن بگويي.
يعني كسي كه در نماز دستها را بالا ميبرد، بايد با ديگران نرم سخن بگويد، وگرنه دستها را بيخودي بالا برده است!